“Je bent echt niet op je best als je dood bent, en dan komt iedereen nog eens naar je kijken”

Die opbaring. Ik weet het niet. Dan lig je daar. Dood. Koud. In je properste hemdje of properste pausenpak. Handen gevouwen, paternoster tussen je vingers gewrongen, te rechte rug, hoofd in rare houding, bleek gelaat. Je bent echt niet op je best als je dood bent en dan komt iedereen nog naar je kijken.